|
naam: Rudi Delvaux
woonplaats: Brasschaat geboortedatum: 03/06/1969 beroep: Projectmedewerker Grenspark De Zoom-Kalmthoutse heide |
Beelden waar ik trots op ben :
Klik op de beelden om ze in 't groot te bekijken...
Waarom koos je voor natuurfotografie ?
In mijn jeugd kon je me al terugvinden in het bos. De natuur was mijn speeltuin. Tijdens mijn eerste reizen nam ik al regelmatig foto’s, maar de kwaliteit was maar pover. Een basiscursus fotografie bracht me al een eind ver, maar contacten met andere natuurfotografen en veel experimenteren motiveerde me nog meer.
Wat is het beste aan natuurfotografie ?
Zonder twijfel de natuurbeleving. Gewoon al aanwezig zijn in de natuur doet me goed. Als ik dan nog eens wat foto’s kan nemen, is mijn dag meer dan geslaagd.
Wat steekt je tegen aan natuurfotografie ?
In feite niets. Het is een hobby en als je geen zin hebt om te fotograferen, dan doe je gewoon iets anders.
Wat is je favoriete onderwerp ?
Moeilijk te zeggen. Ik ben een allrounder met focus op het avontuur.
Wat is je favoriete bestemming ?
Het tropisch regenwoud trekt me het meeste aan.
Wat zit er in je fototas ?
Nikon D500, nikon D7200, nikon 200-400mm, sigma 150-600mm sport, nikon tc 14e, nikon SB-800, nikon sc-29, better beamer, flitsbeugel, nikon 200mm micro, nikon close-up 6T, nikon 85mm micro, Tokina 12-28mm, Tokina 10-17mm fisheye, Kenko teleplus pro 300 2X, draadontspanner, hoekzoeker, …
Mijn beste foto is :
In mijn jeugd kon je me al terugvinden in het bos. De natuur was mijn speeltuin. Tijdens mijn eerste reizen nam ik al regelmatig foto’s, maar de kwaliteit was maar pover. Een basiscursus fotografie bracht me al een eind ver, maar contacten met andere natuurfotografen en veel experimenteren motiveerde me nog meer.
Wat is het beste aan natuurfotografie ?
Zonder twijfel de natuurbeleving. Gewoon al aanwezig zijn in de natuur doet me goed. Als ik dan nog eens wat foto’s kan nemen, is mijn dag meer dan geslaagd.
Wat steekt je tegen aan natuurfotografie ?
In feite niets. Het is een hobby en als je geen zin hebt om te fotograferen, dan doe je gewoon iets anders.
Wat is je favoriete onderwerp ?
Moeilijk te zeggen. Ik ben een allrounder met focus op het avontuur.
Wat is je favoriete bestemming ?
Het tropisch regenwoud trekt me het meeste aan.
Wat zit er in je fototas ?
Nikon D500, nikon D7200, nikon 200-400mm, sigma 150-600mm sport, nikon tc 14e, nikon SB-800, nikon sc-29, better beamer, flitsbeugel, nikon 200mm micro, nikon close-up 6T, nikon 85mm micro, Tokina 12-28mm, Tokina 10-17mm fisheye, Kenko teleplus pro 300 2X, draadontspanner, hoekzoeker, …
Mijn beste foto is :
Waarom vind je dat je beste foto ?
Deze foto is een gevolg van veel geduld en doorzettingsvermogen.
Kon de foto beter ?
Ja. Het was nog in het analoge tijdperk en moeilijk om in de donkere jungle scherpe foto’s te nemen, maar de natuurbeleving en het verhaal achter de foto maken veel goed.
Hoe was de situatie achter de scene ?
Het regenwoud van Congo herbergt vele dieren, maar ze zijn moeilijk te zien, laat staan fotograferen. Rondwandelen heeft weinig zin voor het fotograferen van groot wild, dus is schuilhutwerk een must. Bij één van mijn exploratietochten merk ik een moabe-boom op die vruchten draagt. Deze vruchten zijn een lekkernij voor olifanten, chimpansees en gorillas. Niet ver van deze boom had ik al een paar keer gorilla's gehoord. Ik besluit om in deze boom een platform te construeren, juist hoog genoeg zodat ik veilig zit boven de olifanten. Met wat balken van een palet maak ik twee stevige driehoeken met daartussen enkele planken. Deze constructie bind ik dan met behulp van enkele linten vast aan een stevige boom. Voordeel van dit is dat je je constructie opnieuw kan gebruiken en dat je de boom niet beschadigt. Alleen is het niet evident het platform in je eentje tien meter hoog te krijgen. Met behulp van een klimtouw en toebehoren én veel kracht is het me gelukt.
De eerste dag op het platform is al een succes. Zes verschillende olifanten zijn er gepasseerd. Een enkele is zelfs onder me doorgelopen zonder me op te merken. Zo had ik ook de mogelijkheid om deze prachtige dieren te observeren. De derde dag zit ik nog maar een uurtje op mijn platform, of ik zie al beweging in het struikgewas. Ik denk bij mezelf, daar is weer een olifant. Maar wat blijkt, het is een grote chimpansee, gevolgd door nog vijf anderen. Ik hou me stil en heb mijn fototoestel klaar. Ze stappen de juiste richting uit. Maar plots blijven ze staan. Zenuwachtig kijken ze rond. Iets later vluchten de chimpansees weg. Hebben ze me nu gezien of niet? Waarschijnlijk niet, want van de andere kant komt een olifant aangestapt. Spijtig, want dit was een unieke kans om wilde chimpansees te fotograferen. Een uurtje later heb ik weer pech. Achter me passeert er een gorilla, maar ik kan me niet omdraaien op mijn platform. Geregeld hoor ik nog de gorilla en de chimpansees. Nog steeds geen foto, maar wel al een ongelooflijke ervaring. Maar niet getreurd, nu weet ik zeker dat er gorilla's en chimpansees in de buurt zijn. En jawel, die middag rond drie uur verschijnt er geruisloos uit het struikgewas een adolescent mannetjes-gorilla. Voor mijn ogen neemt de gorilla rustig een moabe-vrucht en begint die met smaak op te eten. Ik neem enkele foto's. De gorilla reageert gelukkig niet op het geluid van de sluiter. Maar waarschijnlijk zal hij het niet gehoord hebben, want in het woud is er aanhoudend geroezemoes van allerhande dieren. Intussentijd geniet ik (maar wel met een klein hartje) van het ongestoorde gedrag van de gorilla. Zo stil hij gekomen is, zo stil gaat hij ook weg. Een half uur later verschijnt er een tweede exemplaar. Ditmaal is het een grote zilverrug en ook hij zoekt naar vruchten. Op een gegeven moment slaat hij een kreet en vlucht weg. Eénmaal kijkt hij nog eens om en verdwijnt dan tussen de bomen. Waarschijnlijk heeft hij mijn aanwezigheid gevoeld, of is hij opgeschrikt door iets anders. Ik zal het nooit weten. Het spijtige is dat ik nog geen foto heb kunnen trekken van een zilverrug. Op de terugweg naar het kamp kom ik nog per toeval deze twee gorilla's tegen.
De vijfde dag is het weer raak. Omstreeks hetzelfde uur dan twee dagen voordien komt er weer een gorilla te voorschijn. Ditmaal is het geen mannetje, maar een vrouwtje met een baby op haar rug. Iets later krijgt ze nog gezelschap van een tweede vrouwtje met haar kleintje. Ongestoord zoeken ze naar eten. Intussentijd geniet ik van het schouwspel. Af en toe neem ik een foto, hopend dat ze me niet opmerken. Ze zitten ongeveer op dertig meter van me. Daarbovenop komt er een zilverrug poolshoogte nemen. Hij komt zien of zijn gezin wel veilig is hier. Maar gelukkig doet hij ook rustig zijn ding. Gedurende een kwartier (of was het een half uur) ben ik getuige van een gelukkige gorilla familie. Op een bepaald moment kreeg ik het wel even benauwd. Eén van de kleintjes kroop in een boom, maar mijn schuilhut is bovenaan niet gecamoufleerd. Gelukkig geeft het mannetje net teken om verder te gaan, zodat de kleine moest volgen. Een hele ervaring en een aantal foto's als bonus.
Met welke uitrusting werd deze foto genomen ?
Nikon F100, Nikon 400mm f3,5, statief, fuji sensia 100, platform
Mijn website: www.rudidelvaux.com
Deze foto is een gevolg van veel geduld en doorzettingsvermogen.
Kon de foto beter ?
Ja. Het was nog in het analoge tijdperk en moeilijk om in de donkere jungle scherpe foto’s te nemen, maar de natuurbeleving en het verhaal achter de foto maken veel goed.
Hoe was de situatie achter de scene ?
Het regenwoud van Congo herbergt vele dieren, maar ze zijn moeilijk te zien, laat staan fotograferen. Rondwandelen heeft weinig zin voor het fotograferen van groot wild, dus is schuilhutwerk een must. Bij één van mijn exploratietochten merk ik een moabe-boom op die vruchten draagt. Deze vruchten zijn een lekkernij voor olifanten, chimpansees en gorillas. Niet ver van deze boom had ik al een paar keer gorilla's gehoord. Ik besluit om in deze boom een platform te construeren, juist hoog genoeg zodat ik veilig zit boven de olifanten. Met wat balken van een palet maak ik twee stevige driehoeken met daartussen enkele planken. Deze constructie bind ik dan met behulp van enkele linten vast aan een stevige boom. Voordeel van dit is dat je je constructie opnieuw kan gebruiken en dat je de boom niet beschadigt. Alleen is het niet evident het platform in je eentje tien meter hoog te krijgen. Met behulp van een klimtouw en toebehoren én veel kracht is het me gelukt.
De eerste dag op het platform is al een succes. Zes verschillende olifanten zijn er gepasseerd. Een enkele is zelfs onder me doorgelopen zonder me op te merken. Zo had ik ook de mogelijkheid om deze prachtige dieren te observeren. De derde dag zit ik nog maar een uurtje op mijn platform, of ik zie al beweging in het struikgewas. Ik denk bij mezelf, daar is weer een olifant. Maar wat blijkt, het is een grote chimpansee, gevolgd door nog vijf anderen. Ik hou me stil en heb mijn fototoestel klaar. Ze stappen de juiste richting uit. Maar plots blijven ze staan. Zenuwachtig kijken ze rond. Iets later vluchten de chimpansees weg. Hebben ze me nu gezien of niet? Waarschijnlijk niet, want van de andere kant komt een olifant aangestapt. Spijtig, want dit was een unieke kans om wilde chimpansees te fotograferen. Een uurtje later heb ik weer pech. Achter me passeert er een gorilla, maar ik kan me niet omdraaien op mijn platform. Geregeld hoor ik nog de gorilla en de chimpansees. Nog steeds geen foto, maar wel al een ongelooflijke ervaring. Maar niet getreurd, nu weet ik zeker dat er gorilla's en chimpansees in de buurt zijn. En jawel, die middag rond drie uur verschijnt er geruisloos uit het struikgewas een adolescent mannetjes-gorilla. Voor mijn ogen neemt de gorilla rustig een moabe-vrucht en begint die met smaak op te eten. Ik neem enkele foto's. De gorilla reageert gelukkig niet op het geluid van de sluiter. Maar waarschijnlijk zal hij het niet gehoord hebben, want in het woud is er aanhoudend geroezemoes van allerhande dieren. Intussentijd geniet ik (maar wel met een klein hartje) van het ongestoorde gedrag van de gorilla. Zo stil hij gekomen is, zo stil gaat hij ook weg. Een half uur later verschijnt er een tweede exemplaar. Ditmaal is het een grote zilverrug en ook hij zoekt naar vruchten. Op een gegeven moment slaat hij een kreet en vlucht weg. Eénmaal kijkt hij nog eens om en verdwijnt dan tussen de bomen. Waarschijnlijk heeft hij mijn aanwezigheid gevoeld, of is hij opgeschrikt door iets anders. Ik zal het nooit weten. Het spijtige is dat ik nog geen foto heb kunnen trekken van een zilverrug. Op de terugweg naar het kamp kom ik nog per toeval deze twee gorilla's tegen.
De vijfde dag is het weer raak. Omstreeks hetzelfde uur dan twee dagen voordien komt er weer een gorilla te voorschijn. Ditmaal is het geen mannetje, maar een vrouwtje met een baby op haar rug. Iets later krijgt ze nog gezelschap van een tweede vrouwtje met haar kleintje. Ongestoord zoeken ze naar eten. Intussentijd geniet ik van het schouwspel. Af en toe neem ik een foto, hopend dat ze me niet opmerken. Ze zitten ongeveer op dertig meter van me. Daarbovenop komt er een zilverrug poolshoogte nemen. Hij komt zien of zijn gezin wel veilig is hier. Maar gelukkig doet hij ook rustig zijn ding. Gedurende een kwartier (of was het een half uur) ben ik getuige van een gelukkige gorilla familie. Op een bepaald moment kreeg ik het wel even benauwd. Eén van de kleintjes kroop in een boom, maar mijn schuilhut is bovenaan niet gecamoufleerd. Gelukkig geeft het mannetje net teken om verder te gaan, zodat de kleine moest volgen. Een hele ervaring en een aantal foto's als bonus.
Met welke uitrusting werd deze foto genomen ?
Nikon F100, Nikon 400mm f3,5, statief, fuji sensia 100, platform
Mijn website: www.rudidelvaux.com